علائم زانوی پرانتزی یا ژنوواروم شامل پرانتزی بودن زانوها و وجود فاصله بین آن ها در حالی که مچ پاها به هم چسبیده هستند ، است.
تقریباً همه نوزادان با پاهای کمانی به دنیا می آیند. در بدو تولد، کف پای نوزاد در حالی که استخوان ساق و استخوان ران به سمت بیرون خمیده است، روبروی هم قرار می گیرد. همچنین فضایی بین مفاصل زانو وجود دارد. در سال اول زندگی، مفاصل زانو به هم نزدیک‌تر می‌شوند، استخوان ران به سمت پایین و داخل به سمت زانو متمایل می‌شود، استخوان ساق صاف می‌شود و کف پا به سمت پایین می‌رود. در طی این فرآیند، استخوان ها با تغییر از غضروف به استخوان، استخوانی یا سخت می شوند. زمانی که نوزادان شروع به راه رفتن می کنند، استخوان های پا سفت و صاف شده اند تا راه رفتن را امکان پذیر کنند.
علائم زانوی پرانتزی
معمولاً تأثیر کمی بر توانایی راه رفتن افراد مبتلا به ژنوواروم وجود دارد. کودکان معمولاً هیچ علامتی ندارند، در حالی که بزرگسالان ممکن است در قسمت بیرونی زانوهای خود احساس ناراحتی کنند. با این حال، اگر درمان نشود، استرس و ساییدگی ناهموار روی زانو اغلب منجر به شروع زودهنگام آرتریت می شود. از نظر بصری، پاهای افراد مبتلا به ژنوواروم به سمت بیرون خم شده است.
علامت اصلی زانوی پرانتزی ظاهر پاهای کودک شماست. زانوهای آنها وقتی بایستند و پاها و مچ پاهایشان را کنار هم بگذارند با هم برخورد نمی کنند. گاهی اوقات کودکان ممکن است با انگشتان پا به سمت داخل راه بروند (پنجه کبوتری یا داخل پا).
با این حال، پاهای پرانتزی معمولاً هیچ دردی ایجاد نمی کنند. پاهای کمانی بر توانایی کودک شما برای خزیدن، راه رفتن یا دویدن تأثیر نمی گذارد. اگر علائم زانوی پرانتزی کودک شما تا سن 2 سالگی شروع به بهبود نمی کند، باجراح ارتوپد اطفال مشورت کنید.
علل و عوامل خطر
پاهای پرانتزی به دلایل مختلفی رشد می کنند. شایع ترین علت ایجاد زانوی پرانتزی وضعیتی به نام ژنوواروم فیزیولوژیک است. زمانی که کودک شما در رحم در حال رشد بود، در وضعیت تحت فشار قرار دارد. برخی از استخوان‌های کودک شما باید در حالی که در رحم شما بودند بچرخند تا بتوانند در فضای کوچک جای بگیرند.
ژنوواروم فیزیولوژیک فقط فرزند شماست که روند رشد طبیعی خود را طی می کند. اگر پاهای فرزندتان تا 2 سالگی صاف نشده است، ممکن است دلیل دیگری وجود داشته باشد. این شامل:
- بیماری بلونت. این بیماری (تیبیا وارا) یک اختلال رشد است که به دلیل مشکل در صفحه رشد استخوان ساق پا کودک شما ایجاد می شود. بیماری بلونت در کودکان آفریقایی آمریکایی، کودکانی که اضافه وزن دارند و کودکانی که زود راه می‌رفتند شایع‌تر است.
- راشیتیسم. این وضعیت به دلیل کمبود کلسیم یا ویتامین D ایجاد می شود. کمبود این مواد مغذی مهم، استخوان‌های کودک شما را نرم‌تر و ضعیف‌تر می‌کند و باعث خم شدن پاهای او می‌شود. راشیتیسم در ایالات متحده بسیار نادر است، اما هنوز هم اغلب در کشورهای در حال توسعه رخ می دهد.
کوتولگی. شایع ترین نوع کوتولگی ناشی از اختلال رشد استخوان به نام آکندروپلازی است. این اختلال می تواند باعث ایجاد پاهای کمانی شود. - سایر مشکلات همچون استخوانی شکستگی هایی که به درستی بهبود نیافته اند و رشد غیرطبیعی استخوان ها (دیسپلازی استخوان) می تواند باعث ایجاد پاهای کمان شود.
- مسمومیت با فلوراید یا سرب.
درمان
اگر علائم زانوی پرانتزی مشکلی برای کودک ایجاد نکرده باشد معمولا درمان خاصی توصیه نمی شود.
اگر ناشی از راشیتیسم باشد، بیماری زمینه ای درمان می شود. ویتامین D برای درمان راشیتیسم و در نتیجه رفع خمیدگی پاها تجویز می شود. این معمولا منجر به اصلاح بدشکلی می شود، اگرچه می توان از اسپلینت و ارتز برای افزایش سرعت درمان زانوی پرانتزی استفاده کرد.
در بیماران بزرگسال تنها راه درمان جراحی است. پس از جراحی، بیماران تا زمان بهبودی پاها از بریس یا گچ استفاده می کنند. فیزیوتراپی معمولاً برای بازیابی دامنه کامل حرکت و قدرت در پاها تجویز می شود.
کلمات مرتبط :
علائم زانوی پرانتزی – درمان زانوی پرانتزی – عوارض زانوی پرانتزی – بهترین درمان زانوی پرانتزی – روشهای درمان غیرجراحی زانوی پرانتزی – بهترین مرکز ارتوپدی فنی در شرق تهران
